błyszcząca skóra na nogach

Skóra staje się mniej gładka, błyszcząca. W przypadku niektórych form wyprysku alergicznego wygląda na „starzejący się”. Lokalizacja wyglądu suchych obszarów zależy w dużej mierze od pierwotnej przyczyny, która przyczyniła się do ich rozwoju. Rumień na szyi – przyczyny rumienia na szyi i dekolcie. Rumień na szyi to zwykle skutek nadmiernej ekspozycji na słońce, prowadzącej do bolesnych oparzeń słonecznych. Czerwone plamy na szyi i dekolcie mogą też świadczyć o rumieniu naczynioruchowym, typowym dla osób ze skórą wrażliwą, wykazującą skłonność do powstawania blada i błyszcząca skóra na nogach i stopach. Jak zbadać poziom cholesterolu? Pobierając niewielką ilość krwi, można określić poziom cholesterolu w organizmie – nazywa się to badaniem profilu lipidowego. Określając poziom cholesterolu, możliwe jest ocenienie ryzyka zachorowania na choroby serca i wdrożenie odpowiednich działań. Nawiasem mówiąc, nie nadużywaj środka antystatycznego, skóra może również reagować na niego suchością. Jak radzić sobie z suchą skórą: proste wskazówki na każdy dzień Dokładnie nawilżaj skórę co najmniej dwa razy dziennie (rano i wieczorem) lub po każdym prysznicu. Skórne oznaki cukrzycy – czerwone guzki lub guzki w kolorze skóry. Skórne oznaki cukrzycy – bardzo sucha i swędząca skóra. Skórne oznaki cukrzycy – żółtawa łuski wokół powiek. Skórne oznaki cukrzycy – brodawka miękka skóry. Wysoki poziom cukru występujący u diabetyków może ujawniać się w postaci zmian skórnych. Site De Rencontre Pour Gamer Gameuse. Sucha skóra twarzy i ciała to bardzo częsty problem. Objawia się zaczerwienieniem, szorstkością oraz nieprzyjemnym uczuciem ściągnięcia. Przesuszona skóra łatwo ulega podrażnieniom, bywa nadwrażliwa na działanie kosmetyków, a nawet wody. Pojawić się może także łuszczenie oraz uciążliwy świąd. Nadmiernie sucha skóra może być też objawem przewlekłej choroby. Nadmierna suchość skóry może być objawem cukrzycy, łuszczy, AZS lub chorób tarczycy Spis treściCzy suchość skóry może oznaczać chorobę?Sucha skóra objawem cukrzycySucha skóra objawem chorób tarczycySucha skóra objawem łuszczycySucha skóra objawem Atopowego zapalenia skóry Jakie są przyczyny suchej skóry? Bezpośrednie przyczyny nadmiernej suchości skóry to obniżona zdolność wiązania i zatrzymywania wody w naskórku oraz niedobór lipidów w warstwie rogowej. Taki stan może być skutkiem różnych czynników zewnętrznych jak i wewnętrznych. Bardzo często jest wynikiem nieodpowiedniej pielęgnacji, przyjmowania leków lub nadmiernej ekspozycji na słońce, niskich temperatur czy silnego wiatru. Na poziom nawilżenia skóry ogromny wpływ ma codzienna dieta oraz poziom nawadniania organizmu. U niektórych osób występuje też większa skłonność do przesuszania się skóry, wynikająca z uwarunkowań genetycznych. Czy suchość skóry może oznaczać chorobę? W wielu przypadkach suchość skóry może być czymś więcej niż problemem pielęgnacyjnym. Zdarza się, że problemy z nawilżeniem skóry są sygnałem od organizmu, że dzieje się z nim coś złego. Objawiać się w ten sposób mogą różne schorzenia somatyczne oraz dermatologiczne. Sucha skóra objawem cukrzycy Problemy ze skórą w przebiegu cukrzycy to najczęściej nadmierna suchość, swędzenie i łuszczenie się. Skóra osoby chorej na cukrzycę jest też bardziej podatna na zranienia, które również gorzej się goją. Głównym powodem osłabionej kondycji skóry u osoby chorującej na cukrzycę są zmiany naczyniowe (angiopatia cukrzycowa), które w takim samym stopniu mogą dotyczyć większych i mniejszych naczyń. Upraszczając, można powiedzieć, że nadmiar cukru we krwi prowadzi do zmian zwyrodnieniowych we włośniczkach, tętniczkach i żyłach, czego skutkiem jest upośledzenie układu naczyniowego i niedożywienie skóry. Postępujący zanik gruczołów łojowych i potowych prowadzi do osłabienia naturalnej bariery obronnej skóry i w rezultacie do coraz większej przeznaskórkowej utraty wody i nasilającej się suchości, często połączonej z dokuczliwym świądem. Pomocna jest tu odpowiednia higiena i pielęgnacja, w której pomagają preparaty emolientowe, bogate w substancje odżywcze i nawilżające. Odpowiednie emolienty ułatwiają też odbudowę osłabionej chorobą skóry, nie podrażniają jej, bo nie mają substancji zapachowych. Dobrze jeśli stosowany preparat ma również działanie przeciwświądowe. Regularnie stosowane emolienty, przywracając naturalną barierę ochronną, skutecznie chronią skórę przed zakażeniami bakteryjnymi i grzybiczymi. Jeżeli bardzo boleśnie i głęboko pękają ci pięty, to sygnał do przeprowadzenia badań pod kątem cukrzycy. Jednym z powikłań przy tej chorobie jest tak zwany zespół stopy cukrzycowej. Wzmożone przesuszenie skóry pięt przeradza się w jej pękanie, co prowadzić może do rozwinięcia się groźnej infekcji. Aby zapobiegać takim powikłaniom należy stosować pielęgnację nawilżająco-natłuszczającą. Sucha skóra objawem chorób tarczycy Schorzenia tarczycy polegają na nadmiernej lub niedostatecznej produkcji hormonów tyroksyny i trójjodotyroniny. Zaburzenia te skutkują przewlekłym uczuciem zmęczenia i osłabienia, zawrotami głowy, wahaniem masy ciała, a nawet problemami z zajściem w ciążę. Objawem problemów z tarczycą jest sucha, ziemista skóra ze skłonnościami do łuszczenia się. Na zgrubieniach (kolanach, łokciach, stopach) jest ona bardzo ciemna i przesuszona, co wygląda nieestetycznie. Taka skóra wymaga stałego nawilżania oraz zmiękczania. Odwodnienie organizmu a suchość skóry Odwodnienie jest bardzo niebezpiecznym dla organizmu stanem chorobowym, który jest wynikiem utraty wody i elektrolitów. Może być konsekwencją niedostatecznego spożycia wody, upałów lub gorączki. Przyczyną tego stanu mogą być także biegunki, wymioty zaburzenia funkcjonowania nerek. Pierwszymi sygnałami informującymi, że w organizmie znajduje się za mało wody będzie wzmożone pragnienie, wysuszenie skóry twarzy i ciała, spierzchnięte usta oraz ciemna, zmęczona skóra pod oczami. Sucha skóra objawem łuszczycy Pierwszymi oznakami łuszczycy są powstające na skórze czerwone placki wysuszonej, złuszczonej skóry. Początkowo pojawiają się one w newralgicznych miejscach takich jak stopy, kolana czy łokcie, następnie rozprzestrzeniają się na pozostałe fragmenty skóry. U chorych na łuszczycę proces przemiany komórek jest zaburzony i znacznie przyśpieszony. Nowe komórki dojrzewają szybko, a stare nie nadążają się złuszczać, czego efektem jest powstawanie na ciele warstwy martwych komórek w postaci grudek pokrytych łuskami. Łuszczyca wymaga leczenia farmakologicznego, jednak dla ukojenia podrażnionej skóry stosowane są gęste i tłuste preparaty nawilżające, które zatrzymują wodę w skórze. Sucha skóra objawem Atopowego zapalenia skóry Atopowe zapalenie skóry (AZS) zwane kiedyś świerzbiączką jest przewlekłą, autoimmunologiczną chorobą skóry, objawiającą się silnym przesuszeniem naskórka oraz uporczywym świądem. Objawy nasilają się w wyniku wzmożonej ekspozycji na alergeny, kontaktu z detergentami, a nawet w efekcie stresu pojawiającego się w życiu chorego. Walka z tą chorobą wymaga konsekwentnego stosowania kosmetyków bogatych w emolienty (które jednocześnie będą koić i łagodzić skórę, ale też ograniczać czynniki zaostrzające stopień przesuszenia skóry i penetrację alergenów), łagodzenia podrażnień oraz unikania kontaktu z wodą i mydłem. Pielęgnacja suchej skóry w pigułce Sucha skóra szybciej ulega procesom starzenia się, warto więc dbać o jej dobre nawilżanie zarówno od środka jak i z zewnątrz. Dieta powinna być bogata w owoce i warzywa, a dzienne spożycie wody nie powinno spadać poniżej 1,5 litra wody na dobę. Pielęgnacja powinna opierać się na stosowaniu hipoalergicznych preparatów łagodzących podrażnienia, natłuszczających skórę i tworzących okluzyjny film tłuszczowy, zatrzymujący ucieczkę wody z naskórka. Należy zrezygnować ze środków myjących na bazie mydła czy alkoholu i zastąpić delikatnymi preparatami myjącymi o pH neutralnym dla skóry. Równie ważna jest ochrona przed warunkami atmosferycznymi, czyli filtry UV oraz intensywne natłuszczanie w czasie mrozów. Nie wolno zaniedbywać i bagatelizować objawów suchej skóry. Problemy ze skórą mogą być pierwszym objawem poważnej choroby. Jeśli zauważyłaś u siebie przewlekłą suchość skóry i podejrzewasz u siebie którąś z nich koniecznie skontaktuj się z lekarzem. Nieleczona sucha skóra może być bardzo podrażniona, przerodzić się w silną egzemę, pękać, mogą pojawić się na jej powierzchni liszaje. Towarzyszy temu ból, świąd oraz nieestetyczny wygląd. Cienka, wrażliwa skóra jest też dużo bardziej podatna na uszkodzenia oraz rozwój groźnych infekcji. Narośl na skórze zawsze powinna być powodem do zaniepokojenia. Tego typu wykwit może zarówno być niegroźnym włókniakiem, jak też stanowić objaw śmiercionośnego czerniaka. Zobacz, jak rozpoznać narośla na ciele i dlaczego nie wolno ich usuwać na własną rękę. Czym jest narośl na skórze? Narośl na skórze może objawem dziesiątek różnego rodzaju schorzeń i zaburzeń: nowotworowych, wirusowych, bakteryjnych, grzybiczych, autoimmunologicznych i innych. Wymienić w tym kontekście można między innymi: Włókniaki twarde i miękkie Czerniak, rak podstawnokomórkowy i inne nowotwory skóry Brodawki łojotokowe Brodawki wirusowe Brodawki stanowiące objaw zakażenia wirusem HPV Choroby zapalne, takie jak łuszczyca, liszaj płaski, liszajec, czyraczność Tego typu narośla na skórze człowieka różnią się znacznie pod względem etiologii, patogenezy oraz rokowań. Część z nich, jak choćby włókniaki, jest zupełnie niegroźna, inne (czerniak) są potencjalnie śmiertelne. Twarda narośl na skórze Twarda narośl na skórze, będąca niewielkich rozmiarów (kilka milimetrów) guzkiem o względnie regularnym kształcie, z dużą dozą prawdopodobieństwa może zostać zdiagnozowana jako włókniak (łac.: fibroma). Jest to niegroźna, niezłośliwiejąca zmiana nowotworowa. W postaci twardej charakteryzuje się zerową niemal podatnością na ucisk – nie zmienia kształtu ani nie chowa się w skórze. Występuje najczęściej na rękach i nogach. Może być delikatnie zaczerwieniona. Najczęściej jest nabyta - powstaje na skutek infekcji i urazów. Należy pamiętać, że oprócz włókniaków twardych, wyróżnia się też miękkie. Mają one nieregularny, kalafiorowaty, nitkowaty lub workowaty kształt. Dają się uciskać. Często pojawiają się w większych skupiskach, między innymi na szyi, powiekach, pod pachami i w pachwinach. Mogą mieć charakter wrodzony lub nabyty, a do głównych czynników etiologicznych należą: otyłość insulinoodporność zespół metaboliczny Czerwona narośl na skórze Czerwona narośl na skórzemoże świadczyć o rozwoju raka podstawnokomórkowego (BCC od ang. basal cell carcinoma). Jest to najczęściej spotykana postać nowotworu skóry (około 70-80 proc. przypadków), występująca zwłaszcza u mężczyzn po 30. roku życia. BCC rozwija się z niezróżnicowanych do końca keratynocytów, czyli komórek naskórka. Do głównych jego przyczyn należą: Genetyczne predyspozycje do kancerogenezy Promieniowanie UV emitowane przez słońce Czynnikami dodatkowo sprzyjającymi chorobie są infekcje wywoływane przez wirus brodawczaka ludzkiego (HPV), promieniowanie jonizujące oraz dieta wysokotłuszczowa. Rak podstawnokomórkowy ma kilka postaci, wśród których można wymienić guzkową, płaską, pierwotnie wrzodziejącą i twardzinopodobną. Zmiany najczęściej pojawiając się na twarzy, spotykane są też na szyi, ramionach, plecach. Nowotwór ten określany jest jako miejscowo złośliwiejący. Występujące w jego przebiegu wykwity mają tendencję do zwiększania swojego zasięgu na skórze, ale rzadko dają przerzuty do organów wewnętrznych. Dzięki temu choroba charakteryzuje się stosunkowo niską śmiertelnością. Pamiętać należy, że czerwona narośl na skórze może być manifestacją zupełnie innych chorób, bynajmniej nie nowotworowych. Jeśli czerwone guzki mają świecącą powierzchnię i pokryte są jasnoszarymi łuskami, objawy te wskazują na rozwój łuszczycy, czyli przewlekłej choroby układowej o charakterze zapalnym. Czerwone guzki typowe są też dla groźnej choroby skóry, jaką jest liszaj płaski. Czarna narośl na skórze Czarna narośl na skórze powinna stanowić szczególny powód do zaniepokojenia. Tak właśnie objawia się rak czerniak– jeden z najczęściej występujących i zdecydowanie najbardziej złośliwy z nowotworów skóry. Do głównych przyczyn jego powstawania należą: Nadmierna ekspozycja na słońce, przy zwiększonej podatności na działanie promieni ultrafioletowych Obecność znamion barwnikowych na skórze Obniżona odporność Predyspozycje genetyczne Dodatkowymi czynnikami sprzyjającymi rozwojowi choroby są: jasna karnacja, niebieski kolor oczu, rude włosy, piegi, zmiany hormonalne (np. w czasie ciąży). Co niezwykle istotne, tego typu zmiana nowotworowa może się ujawnić po nawet 15-20 latach od wystąpienia czynnika kancerogennego, a więc np. oparzenia słonecznego. W pierwszej fazie czerniak objawia się w postaci czarnych lub brązowych narośli na skórze. Później wrasta pod powierzchnię skóry, tworząc twarde guzki. Z czasem powiększa swoją objętość, na zewnątrz zaś zmiana może zacząć wrzodzieć i krwawić. Na koniec dochodzi do przerzutów. Objęte nimi mogą być między innymi: Węzły chłonne Mózg Płuca Rokowania w przypadku czerniaka są zależne od stadium, w jakim zostanie wykryty. Średnia śmiertelność z powodu tego nowotworu wynosi w Polsce około 20 procent. Biała narośl na skórze Bladoróżowa, cielista lub biała narośl na skórze często okazuje się brodawką, będącą konsekwencją zakażenia jednym z kilkudziesięciu typów wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV - Human papillomavirus). Wyróżnia się kilka odmian brodawek, różniących się miejscem występowania na ciele oraz kształtem. Wymienić wśród nich można: Brodawki stóp, w tym: Myrmecje – twarde, głęboko zakorzenione, o nieregularnym kształcie. Są bolesne. Występują pojedynczo, wiążą się z lokalnym odczynem zapalnym. Z czasem czernieją. Brodawki mozaikowe – białe, bardziej miękkie, zlokalizowane na powierzchni skóry, występujące w większych skupiskach. Brodawki zwykle – występują na dłoniach. Mają neutralny, cielisty kolor, dość regularny, owalny kształt, ale bardzo szorstką powierzchnię. Oprócz tego wyróżnia się jeszcze brodawki płaskie, w odróżnieniu jednak od wyżej wymienionych są one jednak koloru brązowego. Brodawki same w sobie nie są niebezpieczne, szacuje się, że w ciągu życia przynajmniej jedną tego typu infekcję przechodzi około 60 procent populacji. Istnieje jednak niebezpieczeństwo błędnej diagnozy i nieprawidłowego różnicowania np. z czerniakiem lub rakiem podstawnokomórkowym. Poza tym zakażenie wirusem HPV sprzyja rozwojowi nowotworów. Kalafiorowata narośl na skórze Nieregularna kalafiorowata narośl na skórze, gdzie większa ilość grudek zbija się w jedną całość, to prawdopodobnie kłykciny kończyste (Condylomata acuminat). Zwłaszcza, jeśli zmiana ulokowana jest w takim miejscu, jak: Wargi sromowe, pochwa Moszna, napletek, trzon prącia Okolice odbytu Kłykciny kończyste również są wywoływane wirusem brodawczaka ludzkiego, a do zakażenia dochodzi w trakcie kontaktów seksualnych (stąd zwyczajowa nawa – brodawki płciowe lub weneryczne). Choroba często ma przebieg łagodny, ograniczony do zmian skórnych i lekkiego świądu. Niekiedy jednak swędzenie może być dojmujące, a z odbytu dobywać może się krew, co ma związek z uszkodzeniem śluzówki. Jak usunąć narośl na skórze domowym sposobem Wielu pacjentów pyta, jak usunąć narośl na skórze domowym sposobem. Odpowiedź na tak zadane pytanie jest klarowna – żadnych tego typu zmian nie wolno usuwać na własną rękę. Nawet jeśli zmiana skórna finalnie okaże się niegroźna, musi zostać zbadana i poddana ocenie lekarza. Niezbędne może się okazać pobranie wycinka do histopatologii w celu potwierdzenia lub wykluczenia zmian nowotworowych oraz określenia stopnia ich ewentualnej złośliwości. Samodzielne usunięcie jakiejkolwiek narośli na ciele skutkować może pogorszeniem stanu zdrowia oraz zaniechaniem profesjonalnego leczenia, czego efekty potencjalnie są nawet śmiertelne. Jak usunąć narośl na skórze zabiegowo lub farmakologicznie Usuwanie narośli wykonuje się różnymi metodami, w zależności od charakteru występujących na skórze zmian. Zlecane ścieżki postępowania, to: Czerniak: resekcja chirurgiczna plus chemoterapia lub radioterapia Rak podstawnokomórkowy: zabieg chirurgiczny, krioterapia, laseroterapia, terapia fotodynamiczna, łyżeczkowanie, radioterapia Włókniak: usunięcie chirurgiczne, laseroterapia, elektrokoagulacja lub pozostawienie zmiany nietkniętą. Brodawki na stopach i dłoniach: 15-procentowy kwas salicylowy, imikwimod, 5-fluorouracyl, ewentualnie – laseroterapia, elektrokoagulacja, zamrażanie, łyżeczkowanie Kłykciny kończyste: leki cytostatyczne (metotreksat, 5-fluorouracyl) , antywirusowy interferon alfa, a w razie nieskuteczności – zabieg chirurgicznego wycięcia, elektrokoagulacja, wypalenie kwasem trójchlorooctowym. Wykwity skórne to zmiany na skórze będące objawami jej choroby. Podstawą diagnostyki dermatologicznej jest prawidłowa umiejętność ich oceny i różnicowania. Wykwity skórne dzielimy tradycyjnie na pierwotne i wtórne: pierwotne wykwity są zazwyczaj bezpośrednim wynikiem rozwoju procesu chorobowego w skórze wykwity wtórne na ogół rozwijają się z pierwotnych i są ich następstwem. Nie jest to jednak regułą, ponieważ w niektórych przypadkach, nawet we wczesnym okresie choroby nie udaje się stwierdzić wykwitów pierwotnych, które mogą być krótkotrwałe. Wyróżniamy następujące wykwity pierwotne: plama, grudka, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta, bąbel. Wtórne wykwity obejmują nadżerkę, przeczos, pęknięcie i rozpadlinę, łuskę, strup, owrzodzenie a także bliznę. Wykwity pierwotne Plama Fot. 1. Plamy (bielactwo nabyte); w centrum widoczna nadżerka pokryta strupem Fot. 2. Plamy rumieniowe Plama to zmiana zabarwienia skóry na ograniczonej powierzchni, leżąca w poziomie skóry, tj. niewyczuwalna przy dotyku. 1. Plamy z zaburzeń ukrwienia Plamy związane z przekrwieniem. Plamy te powstają na skutek poszerzenia naczyń krwionośnych i są najczęściej zmianami zapalnymi. Wykwity tego typu przejściowo bledną przy ucisku. W zależności od wielkości wyróżniamy: plamy rumieniowe: małe, najczęściej liczne wykwity, mogące się zlewać i tworzyć zmiany o charakterze wielokolistym, obrączkowatym. Obserwuje się je często w przebiegu chorób zakaźnych (orda, różyczka, płonica) i w osutkach polekowych rumienie są wykwitami większymi od plam rumieniowych. Mogą mieć charakter przelotny - związane są ze zwiększonym przepływem krwi przez naczynia skórne (np. rumień emocjonalny, rumień wywołany przez związki naczyniorozszerzające) lub trwały – najczęściej w wyniku przekrwienia związanego ze stanem zapalnym np.: odczyn fototoksyczny i fotoalergiczny, róża erytrodermia jest uogólnionym stanem zapalnym skóry. Skóra jest zaczerwieniona jednolicie na większej powierzchni, obrzęknięta z nadmiernym złuszczaniem naskórka. Częstymi objawami towarzyszącymi są świąd, niekiedy powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura, dreszcze, złe samopoczucie. Plamy związane z niedokrwieniem – powstają na skutek zmniejszonego napływu krwi tętniczej (np. w skutek zimna), utrudnionego odpływ krwi żylnej (niewydolność żylna), zmian hematologicznych (poliglobulia, kriofibrynogenemia). Plamy mają barwę siną i spowodowane są odtlenowaniem krwi na poziomie tkankowym. 2. Plamy spowodowane zaburzeniami unaczynienia Związane są z trwałym rozszerzeniem naczyń włosowatych. plamy naczyniowe wrodzone - np. znamię ogniste, naczyniaki plamy naczyniowe nabyte - np. teleangiektazje (trwałe rozszerzenie naczyń), pajączki naczyniowe, naczyniaki starcze (zobacz: Żylaki). 3. Plamy wybroczynowe Powstają wskutek wylewu krwi do skóry. Cechą charakterystyczną jest to, że nie bledną przy ucisku. Barwa plam zależy od głębokości, na której one występują (powierzchowne - barwa czerwona, głębsze - barwa sina) i od upływu czasu (początkowo są czerwone, następnie sine a później przybierają kolor brunatny). Grudka Fot. 3. Grudka Grudka jest wykwitem wyniosłym ponad powierzchnię skóry i odgraniczonym od otoczenia. Ustępuje bez pozostawienia blizny. Grudki mają wielkość od 1mm do 1cm. Większe wykwity powstałe ze zlania się grudek określamy mianem blaszek (tarczek). Wyróżniamy: grudki naskórkowe - zmiany dotyczą tylko naskórka (brodawki zwykłe, brodawki płaskie, kłykciny kończyste) grudki skórno-naskórkowe - polegają na występowaniu zmian zarówno w naskórku jak i w skórze właściwej (liszaj płaski, łuszczyca) grudki skórne - polegają na zmianach w obrębie skóry właściwej bez wyraźnych odchyleń ze strony naskórka (obrzękowe w rumieniu wielopostaciowym wysiękowym, naciekowe - w kile). Guzek Fot. 4. Guzek Fot. 5. Guzek (znamię skórne) Fot. 6. Pęcherzyk Fot. 7. Pęcherz Fot. 8. Krosta Guzek to wykwit wyniosły ponad powierzchnię skóry (do wielkości 1 cm), dobrze odgraniczony od otoczenia i ustępuje z pozostawieniem blizny. Zmiany dotyczą tkanki łącznej skóry właściwej. Guzki są charakterystycznymi wykwitami dla przewlekłych chorób ziarniniakowych jak: gruźlica, sarkoidoza, kiła. Mogą także powstawać w wyniku zaburzeń metabolicznych (nagromadzenie materiału depozytowego: kępki żółte) lub rozrostu nowotworowego (czerniak guzkowy, postać guzkowa raka podstawno komórkowego). Guzki często wykazują tendencję do rozpadu i tworzenia owrzodzeń. Guz Guz to wyniosły ponad powierzchnię skóry wykwit, który wywodzi się z głębokich warstw skóry i tkanki podskórnej. Ustępują z pozostawieniem blizny (za wyjątkiem rumienia guzowatego, grzybicy głębokiej i ziarniniaka grzybiastego). Wielkość guza przekracza 1 cm. Pęcherzyk Pęcherzyk jest małym wykwitem (średnicy do 1 cm), wyniosłym ponad powierzchnię skóry, wypełnionym płynem. Pęcherz Pęcherz to wyniosły ponad powierzchnię skóry wykwit, zawierający płyn, którego średnica przekracza zwykle 1 cm. Pęcherze powstają na skutek rozwarstwienia poszczególnych warstw naskórka lub na granicy skórno-naskórkowej. Wyróżniamy następujące typy pęcherzy: pęcherze podrogowe, które leżą powierzchownie. Ich pokrywę stanowi wyłącznie warstwa rogowa, natomiast dno warstwa komórek kolczystych. Są one nietrwałe, mają cienką i wiotką pokrywę, która ulega przerwaniu w wyniku czego tworzy się nadżerka, pokrywająca się wkrótce strupem. Tego typu wykwity występują w pęcherzycy liściastej, odmianie pęcherzowej liszajca zakaźnego pęcherze śródnaskórkowe (akantolityczne) – powstają w warstwie kolczystej w wyniku utraty łączności pomiędzy komórkami. Pęcherze są duże, często wiotkie. Typowo występują w pęcherzycy zwykłej pęcherze podnaskórkowe - ich pokrywę stanowi cały naskórek. Są one dobrze napięte, stosunkowo trwałe i oporne na urazy mechaniczne. Powstają w pemfigoidzie, w nabytym pęcherzowym oddzielaniu się naskórka, opryszczkach ciężarnych, chorobie Duhringa (zobacz: Pemfigoid pęcherzowy, Zapalenie opryszczkowate skóry, Nabyte pęcherzowe oddzielanie się naskórka). Krosta Krosta jest drobnym wykwitem, wyniosłym ponad powierzchnię skóry i wypełnionym od początku treścią ropną. Bąbel Bąbel to wykwit wyniosły ponad powierzchnię skóry, szybko powstający i ustępujący bez pozostawienia śladu. Powstanie bąbla związane jest z obrzękiem podścieliska łącznotkankowego skóry właściwej na skutek zwiększonej przepuszczalności naczyń skórnych. Bąbel charakteryzuje się barwą porcelanowo białą lub różową, wyraźnym odgraniczeniem od otoczenia i znaczną spoistością. Pojawieniu się bąbli towarzyszy zazwyczaj świąd. Są to wykwity spotykane po oparzeniu pokrzywą lub w grupie chorób zwanych pokrzywkami. Wykwity wtórne Nadżerka jest powierzchownym ubytkiem naskórka, który ustępuje bez pozostawienia blizny. Nadżerki tworzą się w miejscu wykwitów pierwotnych: pęcherzyków, pęcherzy, krost, sączących grudek. Przeczos Fot. 9. Przeczos Przeczos linijny ubytek naskórka będący następstwem drapania. Odmiennie niż nadżerki, przeczosy występują w skórze niezmienionej na skutek mechanicznych urazów. Pęknięcie, szczelina Pęknięcie, szczelina jest płytkim linijnym ubytkiem skóry dotyczącym głównie naskórka. Występuje w okolicach, gdzie skóra narażona jest na napinanie i rozciąganie (okolica otworów naturalnych, brodawek sutkowych, dużych stawów). Czynnikami predysponującymi do pęknięć są: suchość skóry i jej wzmożone rogowacenie (rogowiec dłoni i stóp), obrzęk i stan zapalny (wyprzenia drożdżakowe, grzybica stóp międzypalcowa). Rozpadlina Rozpadlina różni się od pęknięcia głębszym usadowieniem, sięgającym do skóry właściwej. Zmiany te łatwiej ulegają wtórnemu zakażeniu, goją się z pozostawieniem blizny. Łuska Fot. 10. Łuska Fot. 11. Strup Fot. 12. Owrzodzenie Łuska jest wykwitem powstającym w wyniku niepełnego oddzielania się powierzchownych, zrogowaciałych warstw naskórka. Ze względu na wielkość łusek wyróżniamy: złuszczanie otrębiaste (łupież skóry owłosionej głowy, przyłuszczyca plackowata drobnoogniskowa, odra) i złuszczanie płatowe (erytrodermie, płonica, choroba Kawasaki). Strup Strup wykwit powstający na skutek zasychania na powierzchni skóry płynu surowiczego, ropnego lub surowiczo-krwawego z resztkami rozpadłych komórek, krwinek i bakterii. Następstwem strupów pokrywających nadżerki są przejściowe przebarwienia, natomiast pokrywających owrzodzenia - blizny. Owrzodzenie Owrzodzenie jest ubytkiem naskórka i skóry właściwej ustępującym z pozostawieniem blizny. Owrzodzenia mogą powstawać na skutek: chorób naczyń żylnych, tętniczych, limfatycznych na skórze niezmienionej w wyniku działania czynników fizycznych, chemicznych, urazów mechanicznych, długotrwałego ucisku rozpadu guzów, guzków, krost w przebiegu niektórych chorób infekcyjnych a także chorób tkanki łącznej. Blizna Blizna jest tkanką łączną włóknistą wypełniającą miejsce uszkodzenia skóry właściwej. Odmiany blizn: blizny przerosłe - wyniosły, nierówny rozrost tkanki bliznowatej ponad poziom otaczającej skóry (blizny pooparzeniowe) bliznowce - podobne do blizn przerosłych. Różnią się jednak tym, że oprócz obszaru uszkodzenia skóry zajmują także otaczającą skórę, niezmienioną chorobowo. Bliznowce pojawiają się po pewnym czasie od zagojenia rany blizny zanikowe - najczęściej bywają zejściem stanu zapalnego. Leżą w powierzchni skóry lub są zapadnięte, cienkie, marszczące się bibułkowato (DLE, zespół Grahama-Little’a, gruźlica toczniowa płaska). Golisz, nakładasz kilogramy kremu, a nogi mimo to nigdy nie świecą się tak, jak paniom w reklamach? Skorzystaj z poniższej instrukcji! Krok po kroku mówimy, jak osiągnąć skórę niczym aksamit. 1. Zrób peeling. Najlepiej gruboziarnisty – dokładnie usunie wszelkie pozostałości martwego naskórka. To on jest jednym z winowajców odpowiedzialnych za to, że Twoja skóra nie ma blasku. 2. Wykonaj depilację. Uwaga – jeśli tuż po zabiegu chcesz gdzieś wyjść, doradzamy tradycyjną metodę z użyciem maszynki. Jednak by otrzymać wymarzoną gładkość, użyj dobrej pianki do golenia. Bez niej przy skórze zostaną niewidoczne, lecz wyczuwalne ręką odrosty. 3. Nasmaruj mokre nogi oliwką. Wklep ją dokładnie, po wyschnięciu nogi zyskają gładkość aksamitu! 4. Tuż przed wyjściem spryskaj nogi kosmetykiem z drobinkami złota. Teraz ich blask będzie widoczny z kilometra! data publikacji: 16:40 ten tekst przeczytasz w 6 minut Łuszczyca skóry głowy to przewlekła choroba zapalna, która powoduje pojawianie się na skórze dużych, wypukłych plam. Zmiany wychodzą wskutek niewłaściwego i nadmiernego łuszczenia naskórka. Czynnikiem wywołujących te dolegliwości są zwykle predyspozycje genetyczne. Jak przebiega łuszczyca skóry głowy? Czy można z nią walczyć? fongbeerredhot / Shutterstock Łuszczyca skóry głowy - co to jest? Łuszczyca skóry głowy- przyczyny Łuszczyca skóry głowy - objawy Łuszczyca - lokalizacja choroby Jak wyglądają zmiany łuszczycowe na głowie? Łuszczyca skóry głowy — objawy Łuszczyca skóry głowy — rozpoznanie Łuszczyca skóry głowy — leczenie Łuszczyca a dieta i styl życia Łuszczyca skóry głowy może być spowodowana czynnikami takimi jak nadużywanie alkoholu, genetyka, nieodpowiedni tryb życia czy zaburzenia układu odpornościowego Łuszczyca występuje u 2 proc. populacji, natomiast najrzadziej dotyka mieszkańców Afryki i Azji Łuszczyca może atakować skórę głowy niezależnie od owłosienia, kolana, łokcie oraz całą powierzchnię ciała. Zwykle atakowane są te same miejsca Choroba, choć jest przewlekła i nawracająca, nie jest zaraźliwa Łuszczyca skóry głowy - co to jest? Łuszczyca jest przewlekłą chorobą zapalno-proliferacyjną skóry, jednak odnotowywane są przypadki stanu chorobowego na paznokciach. Zdarza się, że schorzenie obejmuje także stawy, jednak są to jedyne wewnętrzne narządy, które mogą zostać zaatakowane. Łuszczyca nie pozostawia blizn ani śladów. Czy łuszczycą można się zarazić? Łuszczyca skóry głowy- przyczyny Choć badania nad łuszczycą prowadzone są od wielu lat, wciąż nie wykryto konkretnej przyczyny jej powstawania. Najczęściej jednak choroba ma podłoże genetyczne. Występuje u osób, u których wykryto polimorfizm w genie HLA-Cw6. Oprócz tego odpowiadają za nią ekspresja antygenu B17, komórki Langerhansa i pomocnicze limfocyty T — Th1, Th17. Źródła doszukuje się także w układzie immunologicznym, czyli odpornościowym z uwagi na to, iż jest to ogólnoustrojowa choroba autoimmunologiczna. Łojotokowe zapalenie skóry czy łuszczyca? W przypadku, gdy jeden z rodziców choruje na łuszczycę, szansa zachorowania dziecka wzrasta nawet do 20 proc. Natomiast jeśli oboje rodziców choruje, ryzyko może wynieść aż 50 proc. Jeżeli jedno z bliźniąt jednojajowych zapadło na łuszczycę, u drugiego pojawi się ona z prawdopodobieństwem 100 proc. Objawy łuszczycy najczęściej występują około 20 roku życia, jednak nie jest to regułą. Dolegliwości mogą pojawić się zarówno u dzieci, jak i osób starszych. Skóra ujawnia ukryte problemy. Trądzik, wrzody, łuszczyca Łuszczyca skóry głowy - objawy Objawy łuszczycy są bardzo charakterystyczne, co sprawia, że trudno pomylić ją z inną chorobą. Na początku najczęściej występuje wykwit pierwotny, który przyjmuje barwy od czerwonej po brunatną i przypomina grudkę. Zmiana jest zauważalna gołym okiem, ponieważ znacznie wyróżnia się na tle zdrowej skóry. Łuszczy się oraz ma powierzchnię drobnopłatową. Jak alkohol wpływa na twoją skórę? Następnie pojawia się coraz więcej tego rodzaju wykwitów o średnicy od 1 do 2 cm. Są to zmiany wczesnego stadium choroby. Po rozdrapaniu lub złuszczeniu skóry w ich obrębie skóra staje się charakterystycznie błyszcząca i świecąca (świeca stearynowa). W przebiegu choroby można zauważyć także objaw ostatniej łuski. Polega on na powolnym odchodzeniu łusek oraz pozostawianie świecącej skóry. Objaw ten poprzedza wystąpienie świecy stearynowej. Często występującą, równie charakterystyczną dolegliwością jest objaw Auspitza. Łuszczyca powoduje wyjątkową wrażliwość skóry. Objaw ten natomiast cechuje się krwawieniem w miejscu, w którym zostało potarte ciało. Jest to spowodowane rozdrapaniem łusek i uszkodzeniem naczyń krwionośnych. W trakcie aktywnego stadium łuszczycy może pojawić się również objaw Kobnera. Zjawisko to obserwuje się jednak jedynie po uszkodzeniu skóry. Wzdłuż miejsca, które zostało rozdrapane, nacięte bądź przekłute najpóźniej do dwóch tygodni pojawiają się charakterystyczne zmiany. Objaw ten występuje także w przypadku liszaja płaskiego, bielactwa czy brodawek płaskich. Świąd skóry - główne przyczyny. Grzybica, łuszczyca, choroby intymne Łuszczyca - lokalizacja choroby Łuszczyca najczęściej obejmuje większe obszary ciała. Wyróżnić można jednak: łuszczycę skóry, łuszczycę paznokci, łuszczycę stawów. Łuszczyca skóry jest najpopularniejszą postacią, natomiast w 90 proc. przypadków dotyczy obszarów ciała szczególnie narażonych na uszkodzenia mechaniczne. Są to ręce, dłonie, ramiona, uda, kolana, pachy, pachwiny oraz fałdy skórne. Maść na łuszczycę - jakie składniki powinna zawierać? Łuszczyca skóry głowy może być mylona ze zwykłym łupieżem lub łojotokowym zapaleniem skóry. Objawia się bowiem nietypowymi wykwitami na owłosionej części ciała — są to zarówno niewielkie zmiany, jak i plamy zajmujące całą głowę. Ten typ choroby obejmuje także okolice oczu czy uszu. Nie powoduje jednak wypadania ani przerzedzania włosów. Łuszczyca paznokci natomiast cechuje się występowaniem na płytce punkcikowych wgłębień. Oprócz tego zaobserwować można nadmierne rogowacenie, rozdwajanie czy łamanie. Dolegliwości często mylnie wskazują na grzybicę. Łuszczyca stawów natomiast jest niezwykle niebezpieczna i wielu przypadkach nieleczona prowadzi do pojawienia się groźnych konsekwencji. Odnotowuje się stany zaostrzeń oraz remisji. Zdarza się, że jednocześnie występuje reumatoidalne zapalenie stawów, przez co trudno ją zdiagnozować. Jak wyglądają zmiany łuszczycowe na głowie? Zmiany łuszczycowe w pierwszej fazie choroby mogą być niewielki i ledwie zauważalne. Nie muszą przekraczać wielkości główki od szpilki. Z czasem jednak ewoluują, osiągając przy tym często nawet do 8 cm średnicy. Srebrzyste, swędzące łuski przybierają różne kształty, twardnieją oraz grubieją. Zmienia się również ich powierzchnia — staje się nieregularna, a zdarza się nawet chropowata. Zmiany powstające w przypadku łuszczycy paznokci są natomiast ulokowane na płytce. Często występuje objaw naparstkowy, który charakteryzuje się zagłębieniami. Oprócz tego pojawia się objaw plamy olejowej. Cechuje się powstawaniem żółtych plam, które ukazują się pod paznokciem, a nie na jego płytce. Co paznokcie mówią o zdrowiu? "Są jak papierek lakmusowy" Warto również wspomnieć o objawie, jakim jest korona łuszczycowa. Występuje jednak jedynie w przypadku, gdy zmiany pojawiają się na skórze głowy pokrytej włosami. Dodatkowo wychodzą rozległe zmiany w postaci dużych wykwitów, grudek i łusek. Bardzo często zajmują one obszar poniżej linii włosów, np. na czole bądź karku. Co ciekawe, w przypadku występowania łuszczycy skóry głowy u pacjentów obserwuje się znaczną poprawę stanu włosów. Mogą one stać się bardziej lśniące, błyszczące i gładkie. Jest to spowodowane rozszerzeniem naczyń brodawek skórnych. Dzięki temu mieszki włosowe są lepiej odżywione, ponieważ z łatwością wchłaniają substancje zawarte w różnego rodzaju specyfikach. Łuszczyca skóry głowy — objawy Łuszczyca skóry głowy charakteryzuje się tendencją do powstawania zmian wzdłuż linii owłosienia oraz występowaniem wykwitów na szyi, karku i czole. Powstałe na skórze grudy mają charakter zlewających się, rozchodzących na boki rumieniowych ognisk zapalnych. Pokryte są one prawie zawsze srebrzystą, błyszczącą łuską. Chorzy najczęściej skarżą się na uciążliwy świąd i suchość skóry. Rzadko zdarza się, że dochodzi do czasowej utraty włosów. Zwykle proces ten nie jest zakończony bliznowaceniem, jednak jest to możliwe w ciężkich przypadkach choroby. Przykładem może być postać krostkowa. 10 powodów, dla których warto odwiedzić gabinet dermatologa Łuszczyca skóry głowy — rozpoznanie W trakcie diagnostyki łuszczycy należy sprawdzić, czy nie jest mylona z innymi chorobami. Są to grzybica skóry głowy, łojotokowe zapalenie skóry głowy, wyprysk pieniążkowaty, odmiana tocznia rumieniowatego, pseudotinea amiantacea. Dopiero po odrzuceniu tych możliwości powinno się wdrożyć odpowiednie leczenie. Oprócz wykluczenia innych schorzeń specjalista musi przeprowadzić szczegółowy wywiad oraz badanie i obserwację zmian skórnych. Każdy włos się liczy. Pytania do dermatologa Należy stwierdzić występowanie wszystkich charakterystycznych objawów, np. świecy stearynowej, objaw Auspitza, Kobnera, objaw ostatniej łuski. Lekarz musi też określić typ choroby. Łuszczyca skóry głowy — leczenie Leczenie łuszczycy zależne jest od rodzaju choroby. Zwykle jednak na początku konieczne jest usunięcie łusek, natomiast w drugiej kolejności następuje hamowanie proliferacji. W przypadku niewielkich zmian, które nie zajmują więcej niż 5 proc. ciała, możliwe jest zastosowanie leków miejscowych. Jeśli jednak obszar chorobowy jest większy, należy wdrożyć zarówno terapię ogólnoustrojową, jak i miejscową. Podczas leczenia wykorzystuje się zwykle preparaty keratolityczne, dziegcie, glikokortykosteroidy lub analogi wit. D3. Oprócz tego zastosowanie znajduje fototerapia. Podczas kuracji pacjent wystawiany jest na działanie światła ultrafioletowego. Innym rozwiązaniem jest fotochemioterapia, jednak stosuje się ją jedynie w przypadku niewrażliwości schorzenia na inne metody. Czy zażywanie sterydów wpływa na stan cery? Leczenie często przebiega za pomocą leków immunosupresyjnych o bardzo silnym działaniu. Częstym wyborem jest cyklosporyna, która charakteryzuje się toksycznością i może być groźna dla zdrowia. Ten sposób również wykorzystywany jest jedynie przy ciężkim przebiegu choroby bądź w przypadku, gdy objawy nie ustępują. Możesz również sięgnąć po żel do mycia skóry ciała i głowy Dr Michaels, który łagodzi świąd i wspiera regenerację skóry. Jest dostępny na Medonet Market w atrakcyjnej cenie. Łuszczyca a dieta i styl życia Osoby zmagające z łuszczycą muszą szczególnie uważać na tryb życia, jaki prowadzą. Ma on bowiem wpływ na wyzwalanie remisję oraz jej przebieg. Głównymi czynnikami wyzwalającymi są alkohol i palenie tytoniu. Oprócz tego zmiany mogą wystąpić po przebyciu ostrej choroby bakteryjnej lub wirusowej. Dzieje się tak, ponieważ wszelkie infekcje osłabiają układ odpornościowy, a także powodują, iż nie może on odpowiednio zwalczać łuszczycy. Wystąpienie choroby bardzo często poprzedza też silny stres. Projekt Skóra - w czym specjalizuje się klinika? Łuszczyca skóry głowy to choroba, podczas której należy szczególnie zadbać o zbilansowane posiłki i właściwe nawodnienie. Warto skupić się na poprawie pracy wątroby, nerek, jelit oraz płuc, ponieważ to te narządy odpowiadają za prawidłowy metabolizm, a także działanie systemu immunologicznego. Chorzy nie powinni też spożywać żywności przetworzonej, czerwonych mięs ani alkoholu. Źródła łuszczyca problemy skórne choroby skóry pielęgnacja skóry Maść na łuszczycę - jakie składniki powinna zawierać? Czym kierować się podczas zakupu? Łuszczyca to przewlekła choroba o podłożu autoimmunologicznym, której dokładna przyczyna powstawania nie jest do tej pory znana. Podczas jej przebiegu występują... Marzena Maj Kosmetyki na łuszczycę - po jakie produkty sięgnąć? Łuszczyca to choroba, której nie da się całkowicie wyeliminować. Jednak należy pamiętać, że prawidłowo dobrane kosmetyki i pielęgnacja mają ogromne znaczenie dla... Marta Pawlak Łuszczyca paznokci - przyczyny, objawy, leczenie Łuszczyca paznokci to wstydliwy problem zdrowotny u wielu osób borykających się z innymi formami łuszczycy, bowiem występuje u około 50 proc. pacjentów z... Redakcja Medonet Świąd skóry - główne przyczyny. Grzybica, łuszczyca, choroby intymne Świąd może być objawem wielu schorzeń. Lekarze, jak i chorzy, zgodnie twierdzą, że permanentny świąd może być bardziej dokuczliwy niż ból. Zwykle świąd... Redakcja Medonet Jak leczyć łuszczycę? Przyczyny i objawy choroby skóry Darmowe, najlepsze terapie dostają tylko chorzy w zaawansowanym stadium. Po kilku miesiącach, gdy jest duża poprawa, to leczenie jest im odbierane. Choroba znów... Edyta Kolasińska-Bazan Skóra ujawnia ukryte problemy. Trądzik, wrzody, łuszczyca Piękna i zdrowa skóra to nie tylko zasługa genów i prawidłowego odżywiania. To także dowód zdrowia całego organizmu. Wiele chorób, szczególnie układu pokarmowego,... Leonard Loga Łojotokowe zapalenie skóry czy łuszczyca? Jak odróżnić łojotokowe zapalenie skóry od łuszczycy? Dr n. med. Iwona Kuczborska Łuszczyca - objawy, rozpoznanie, leczenie. Czy łuszczycą można się zarazić? Łuszczyca jest stosunkowo częstą chorobą (u ok. 2–3% rasy białej), a jej przyczyny są bardzo złożone. Poza uwarunkowaniem genetycznym odgrywają tu rolę... Jadwiga Bogdaszewska-Czabanowska

błyszcząca skóra na nogach